رهپویان امام عصر(عج)

بندگی راستین

جوانی گمنام عاشق دختر پادشاهی شد. رنج این عشق او را بیچاره کرده بود و راهی برای رسیدن به معشوق نمی یافت. مردی زیرک از ندیمان پادشاه که دلباختگی او را دید و او را جوانی ساده و خوش قلب یافت، به او گفت پادشاه اهل معرفت است، اگر احساس کند که تو بنده ای از بندگان خدا هستی، خودش به سراغ تو خواهد آمد. جوان به امید رسیدن به معشوق، گوشه گیری پیشه کرد و به عبادت و نیایش مشغول شد. به طوری که اندک اندک مجذوب پرستش گردید و آثار اخلاص در او تجلی یافت.
روزی گذر پادشاه بر مکان او افتاد، احوال وی را جویا شد و دانست که جوان، بنده ای با اخلاص از بندگان خداست. در همان جا از وی خواست که به خواستگاری دخترش بیاید و او را خواستگاری کند. جوان فرصتی برای فکر کردن طلبید و پادشاه به او مهلت داد. همین که پادشاه از آن مکان دور شد، جوان وسایل خود را جمع کرد و به مکانی نامعلوم رفت. ندیم پادشاه از رفتار جوان تعجب کرد و به جست و جوی جوان پرداخت تا علت این تصمیم را بداند. بعد از مدتها جستجو او را یافت و به او گفت: تو که در شوق رسیدن به دختر پادشاه آنگونه بی قرار بودی، چرا وقتی پادشاه به سراغ تو آمد و ازدواج با دخترش را از تو خواست، از آن فرار کردی؟
جوان گفت: اگر آن بندگی دروغین که بخاطر رسیدن به معشوق بود، پادشاهی را به در خانه ام آورد، چرا قدم در بندگی راستین نگذارم تا پادشاه جهان را در خانه خویش نبینم؟

*******************************************************************************************

قدرت حافظه

خردمند چيني پيري در دشتي پوشيده از برف قدم مي زد، که به زن گرياني رسيد.
پرسيد: چرا مي گريي؟
 - چون به زندگي ام مي انديشم، به جواني ام، به زيباييم که در آينه مي ديدم، و به مردي که دوستش داشتم. خداوند بي رحم است که قدرت حافظه را به انسان بخشيده است. مي دانست که من بهار عمرم را به ياد مي آورم و مي گريم.
مرد خردمند در ميان دشت برف آگين ايستاد، به نقطه اي خيره شد و به فکر فرو رفت. زن از گريستن دست کشيد و پرسيد: در آن جا چه مي بينيد؟
خردمند پاسخ داد: دشتي از گل سرخ. خداوند، آنگاه که قدرت حافظه را به من مي بخشيد، بسيار سخاوتمند بود. مي دانست در زمستان، همواره مي توانم بهار را يه ياد آورم و لبخند بزنم.